Cześć! Przed rozpoczęciem budowy swojego wymarzonego domu, z pewnością zastanawiałeś się nad kwestią powierzchni zabudowy. Ale co dokładnie to pojęcie oznacza i jakie elementy należy do niej wliczać? Przygotowaliśmy dla Ciebie ten artykuł, w którym rozwiejemy wszystkie Twoje wątpliwości. Poznaj zaskakującą prawdę o powierzchni zabudowy i nie daj się zaskoczyć podczas procedur związanych z budową domu!
Definicja powierzchni zabudowy - wytyczne i normy prawne
Rozpoczynając budowę domu, z pewnością musisz poznać definicję powierzchni zabudowy. Jest to kluczowe pojęcie, które określa maksymalną część działki, jaką możesz zająć pod budynek. Wytyczne dotyczące obliczania tej wartości są precyzyjnie opisane w przepisach i normach prawa budowlanego.
Podstawową definicję powierzchni zabudowy znajdziesz w normie PN-ISO 9836:2015-12. Zgodnie z nią, jest to powierzchnia, jaką zajmuje budynek w stanie wykończonym, wyznaczona przez rzut wymiarów zewnętrznych na grunt. Wydawać by się mogło, że sprawa jest prosta. Jednak prawo pozostawia pole do interpretacji, przez co w poszczególnych urzędach możesz spotkać się z różnymi podejściami.
Dodatkowo istnieje również norma PN-70/B-02365, która nieco inaczej definiuje powierzchnię zabudowy. Wynika z tego, że kwestia wytycznych i norm prawnych nie jest do końca jasna i wymaga dokładnej analizy podczas przygotowań do budowy domu.
- Norma PN-ISO 9836:2015-12 definiuje powierzchnię zabudowy jako powierzchnię zajmowaną przez budynek w stanie wykończonym.
- Norma PN-70/B-02365 traktuje powierzchnię zabudowy jako rzut poziomy budynku po obrysie ścian.
- Interpretacja przepisów może różnić się między urzędami, dlatego warto dokładnie przeanalizować zapisy dotyczące Twojego placu budowy.
Co wlicza się do powierzchni zabudowy, a czego nie?
Zdefiniowanie powierzchni zabudowy to jedno, ale kluczowe pytanie brzmi: jakie elementy budynku i otoczenia należy do niej wliczać? Normy wskazują pewne wytyczne, jednak wiele zależy od indywidualnej interpretacji przepisów przez urzędy.
Zgodnie z normą PN-ISO 9836:2015-12, do powierzchni zabudowy nie zalicza się elementów budynku niewystających ponad teren, takich jak piwnice. Wyjątkiem są te fragmenty, które posiadają fundamenty, gdyż są one uznawane za trwale związane z gruntem. Podobnie jest z elementami drugorzędnymi, jak schody zewnętrzne czy daszki.
Jednak w przypadku tarasów, balkonów czy wiat sprawa się komplikuje. Niektórzy projektanci zaliczają je do powierzchni zabudowy, jeśli są trwale związane z gruntem poprzez fundamenty. Inni kierują się zasadą, że jeśli nie pełnią funkcji mieszkalnej, można je pominąć w obliczeniach.
- Do powierzchni zabudowy nie wlicza się piwnic czy fundamentów niewystających ponad teren.
- Elementy trwale związane z gruntem, takie jak tarasy na fundamentach, mogą być wliczane lub nie - w zależności od interpretacji przepisów.
- Warto dokładnie przeanalizować zapisy dotyczące Twojego placu budowy, aby upewnić się, jakie elementy musisz uwzględnić.
Czytaj więcej: Ceny za układanie kostki brukowej: Czy zapłacisz krocie w 2024?
Różnica między powierzchnią zabudowy a powierzchnią użytkową
Powierzchnia zabudowy określa maksymalny obszar, jaki budynek może zająć na działce. Jednak dla przyszłych mieszkańców istotniejsza będzie powierzchnia użytkowa, czyli rzeczywista przestrzeń, z której będą mogli korzystać na co dzień.
Powierzchnia użytkowa to suma wszystkich pomieszczeń mierzonych po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach. Wlicza się do niej zatem również piwnice, ale już nie klatki schodowe czy szyby windowe. Jak widać, są to zupełnie inne kryteria niż w przypadku powierzchni zabudowy.
Co ciekawe, również w kwestii opodatkowania różnica między tymi dwoma pojęciami ma znaczenie. Podatek płaci się bowiem od powierzchni użytkowej, ale wyliczanej w specyficzny sposób, z uwzględnieniem np. powierzchni ruchu. Może to spowodować, że wartość, od której naliczany jest podatek, będzie nawet o 50% większa niż powierzchnia użytkowa z pozwolenia na użytkowanie.
Tagi
Udostępnij artykuł
